Εισπράττουμε σοφία
αντίτιμο του χρόνου που περνά
-ακούς να λένε -
κι ας είναι μόνο
γνώση ανώφελη που μαρτυρά
Πως θάβονται οι μέρες που περνούν
δίχως αντίκρισμα
κάθε φορά που στο παζάρι βγαίνουμε
Πουλώντας κανταριές ζωής
(έναν παρά τα χρόνια μας)
Η διαπραγμάτευση αδύνατη
Το πλήθος βουερό
Κι εσύ πάνω σε πέτρα που κυλά
Πόσο να παζαρέψεις....
Ως κι ο ήλιος όλα ανάποδα τα δείχνει
ακόμα και τη νύχτα
Κι από κοντά το είδωλο της άλλης σου
Ζωής
Που εμπορεύτηκες
Δίχως ποτέ ν’ αγγίξεις
© Μέρη Λιόντη (Meril)
[Το ποίημα, εδώ]